Przyjaźń między chłopakiem,a dziewczyną.

Isilien

Wierzycie w nią?
Czy może według was jest ona niemożliwa?

Wypowiadać się ;]

Akink

Wierzę.
Bo sama mam przyjaciela.
Znamy się od dziewięciu lat i taaak... owszem... mieliśmy epizod ,,bycia ze sobą" (o ile w wieku jakiś jedenastu lat można to tak nazwać), ale przez dwa tygodnie jego trwania praktycznie w ogóle się do siebie nie odzywaliśmy, nie spotykaliśmy się... więc po prostu uznaliśmy, że to nie dla nas i lepiej zostać przyjaciółmi.
I tak jest do dziś, no, może z małym załamaniem w pierwszej klasie gimnazjum, kiedy nieco oddaliliśmy się od siebie.
I powiem Wam, że męski przyjaciel to bardzo przyjemna sprawa, zwłaszcza, jeśli w życiu mało jest ojca, czy jakichkolwiek innych facetów, którzy mogliby pomóc zrozumieć ten obcy, testosteronowy świat.

Qumigusce

Moim zdaniem jest niemożliwa...
Zawsze, gdy zaprzyjaźnię się z chłopakiem to ten pyta o chodzenie...
Nie zgadzam się to foch...
Zgadzam się to jest dziwnie...

Isilien

TERAZ raczej nie zaprzyjaźniłabym się z żadnym chłopakiem,bo jak to wyżej koleżanka napisała chłopak prosiłby od razu o chodzenie.
Ale wierzę w taką przyjaźń,bo mam przyjaciela (znam go odkąd miałam gdzieś tak...3 lata). Nie jest zbytnio przystojny,więc nic mnie do niego nie ciągnie. Mogę mu się zwierzyć i jest dobrze ;].

Melody.^

u mnie to samo co z Annis

a tak w ogole
TEMAT JUZ BYL

Księżycowa Panienka · Wysłany: Czw 15:29, 20 Mar 2008 Temat postu:

Do niedawna myślałam, że jest to możliwe, ale ostatnio doszłam do wniosku, że ta przyjaźń zazwyczaj przeradza się na coś innego...

A poza tym Aniss ma rację.

MissBoom · Wysłany: Czw 16:47, 20 Mar 2008 Temat postu:

Mój jedyny prawdziwy przyjaciel to chłopak.
Jesteśmy tylko dobrymi przyjaciółmi.
A nawet jakby on się we mnie zakochał, to jak go znam, po odmowie sprawa by umarła.

miguśka

Teraz to sama nie wiem. Sparzyłam się taką przyjaźnią.
Od poczatku...
Był chłopak - przyjaciel taki od serca. Gadaliśmy na kazdy temat ale on mnie pokochał inaczej niż przyjaciółkę -wiecie. No i ja też jakbym coś poczuła. Byliśmy razem. Ale to nie było to. Nie dla mnie. Koniec miłości i ... przyjaźni ;(
Chociaż tyle razy obiecywał, że będziemy przyjaciółmi mimo wszystko. Zawsze! I co? Teraz mnie unika, traktuje..hmm w sumie to sobie na to zasłużyłam.
Ciężko z tym żyć.

I tak oto Ola straciła przyaciela.
Już sama nie wiem co mam myśleć na temat przyjaxni damsko-męskiej.

happiness

Jeśli znajdziesz odpowiedniego chłopaka na przyjaciela, to jest możliwa. Ja tak mam, z Wojtkiem poznałam się dość dawno, może z 3 lata temu? A od kiedy przeprowadził się, i mieszka w tym samym domu co ja (piętro niżej) jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi (znaczy się, nic ani nikt nie zastąpi mi przyjaciółki, ale Wojtek jest na drugim miejscu).
Jeśli mam jakieś problemy z chłopakami, idę z tym do niego. Kiedy potrzebuję kogoś, kto by mnie przepytał przed sprawdzianem, lecę na dół. Jeśli mojej mamie przypomni się, że nie kupiła czegoś tam i muszę lecieć do marketu, idę razem z Wojtkiem. Gdy potrzebuje towarzysza na zakupach, idzie ze mną. I odwrotnie Happy

Jeszcze nigdy sie nie pokłóciliśmy.

Tak więc, w przyjaźń damsko-męską wierzę.

miguśka

Ale masz fajnie Happy

A co byś zrobiła gdyby on poczuł coś więcej?

Ada-brzoskwinka

Ja wierzę
Moze być a mozę sie przemienić w miłośc tak jak w jednym moim przyapdku ale istanjeje w ogóle ja teraz mam jednego przyjaciela. I na nikgo wiecej bym go nie zamieniła

Panna Migotka

http://www.eyeofgirls.fora.pl/love-chlopcy,7/przyjazn,807.html
gtf0 mi z tym jest już taki temat. Zamykam.